Αφηγήσεις στο κανάλι μου στο Youtube

Όπως ο Θησέας κατάφερε να βγει από τον Λαβύρινθο με την καθοδήγηση της Αριάδνης, έτσι και στη σύγχρονη κοινωνία μπορούμε να βρούμε την «κόκκινη κλωστή» που θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τους σύγχρονους Μινώταυρους. Η κλωστή αυτή μπορεί να είναι η ενσυνείδητη αντίσταση στην εκμετάλλευση, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η εκπαίδευση και η αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας. Με την αποδοχή της αναγκαιότητας να αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά και ψυχικά αδιέξοδα, να αναγνωρίσουμε τους σύγχρονους «Μινώταυρους» και να εργαστούμε από κοινού για να τους νικήσουμε, μπορούμε να βρούμε τη λύση και να ελευθερωθούμε από τον σύγχρονο λαβύρινθο. Η λύση δεν έρχεται μόνο από το άτομο, αλλά από τη συλλογική δράση, την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και την αποφασιστικότητα να αλλάξουμε τα συστήματα που μας παγιδεύουν.

Η εκδοχή του Ευριπίδη, όπου η πραγματική Ελένη δεν ήταν ποτέ στην Τροία, αναδεικνύει ένα βαθύτερο μήνυμα: Οι άνθρωποι πολεμούν για ψεύδη και κατασκευασμένες αφηγήσεις. Ο πόλεμος της Τροίας δεν έγινε για την Ελένη, οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για λόγους τιμής, αλλά χρησιμοποιούνται ως μηχανισμοί ελέγχου από τις ελίτ, παραπλανώντας τις κοινωνίες.

Ο μύθος της Αντιγόνης παραμένει διαχρονικός, καθώς πραγματεύεται θεμελιώδη ηθικά και κοινωνικά ζητήματα που εξακολουθούν να απασχολούν τον σύγχρονο κόσμο. Η σύγκρουση ανάμεσα στην ατομική συνείδηση και την κρατική εξουσία, ο αγώνας για τη δικαιοσύνη και η αντίσταση απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας επαναλαμβάνονται σε διάφορες μορφές μέσα στην ιστορία.

Ο μύθος σχετίζεται με τη γέννηση του φωτός μέσα από το σκοτάδι της δοκιμασίας. Η Λητώ αναγκάζεται να περιπλανηθεί, όπως κάθε άνθρωπος που ψάχνει τη λύτρωση και τη γνώση. Η γέννηση του Απόλλωνα δείχνει τη στιγμή της φώτισης και της κατανόησης.

Ο μύθος της Ωραίας Ελένης δεν είναι απλώς η ιστορία μιας όμορφης γυναίκας που προκάλεσε πόλεμο, αλλά ένα σύμβολο με βαθύτερα νοήματα που συνδέονται με τη φύση του ανθρώπου, την κοινωνία και τη μοίρα.

Το συλλογικό ασυνείδητο φαίνεται να αποτελείται από μυθολογικά μοτίβα ή πρωτόγονες εικόνες, γι’ αυτό οι μύθοι όλων των εθνών είναι οι πραγματικοί εκθέτες του. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η μυθολογία θα μπορούσε να ληφθεί ως ένα είδος προβολής του συλλογικού ασυνείδητου. Μπορούμε επομένως να μελετήσουμε το συλλογικό ασυνείδητο με δύο τρόπους, είτε στη μυθολογία είτε στην ανάλυση του ατόμου.