Το καμηλάκι που έκανε το κουτσό, παλιό παραδοσιακό παραμύθι

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙ με πολλές καμήλες και καμηλιέρηδες περνούσε μια έρημο μεγάλη.

Οι καμήλες κου­βαλούσαν πάνω τους τόπια μεταξωτά και χαλιά και ασημικά και μια καμήλα έξω απ’ αυτά κουβαλούσε και το καμηλάκι της, μέσα σ’ ένα σακούλι. Αυτό το σακούλι, το ‘χε φτιάσει πρωτύτερα ένας καμηλιέ­ρης κι είχε βάλει εκεί το καμηλάκι γιατί ήταν μικρό και δεν μπορούσε να περπατήσει.

Σ’ αυτό το ταξίδι όμως το καμηλάκι είχε μεγαλώσει και σαν πέρα­σαν κάμποσες μέρες ο καμηλιέρης το κατέβασε κάτω από τη μάνα του.

« Τώρα μεγάλωσες πια, του είπε, και μπορείς να περπατάς, χωρίς να κουράζεις την κακομοίρα τη μητέρα σου, που είναι και φορτωμέ­νη».

Στο καμηλάκι όμως κακοφάνηκε, γιατί δεν ήταν μαθημένο να περπατάει και συλλογιζότανε τι τρόπο να βρει να γελάσει τον καμη­λιέρη και να τον κάνει να το ξαναβάλει πάλι στο σακί. Εκεί που το συλλογιζότανε αυτό, βλέπει μια κουτσή καμήλα μπροστά της, που περπατούσε με δυσκολία.

«Το βρήκα! είπε τότε. Θα κάνω το κουτσό, πως δε μπορώ να περ­πατήσω και τι θα κάνει ο καμηλιέρης; Θα με βάλει πάνω στη μάνα μου».

‘Αρχισε λοιπόν να κάνει το κουτσό. Μα ο καμηλιέρης κουβέντιαζε μ’ ένα σύντροφό του και δεν το πρόσεξε. Έτρεξαν έτσι ως το βράδυ και το βράδυ στάθηκαν να φάνε και να ξεκουραστούν.

Την άλλη μέρα το πρωί το καραβάνι πήρε το δρόμο του και το καμηλάκι άρχισε πάλι να κάνει το κουτσό. Μια στιγμή όμως κοίταξε μπροστά του να δει την κουτσή καμήλα και δεν την είδε.

• Τι έγινε ο κουτσή καμήλα; ρώτησε τότε μια διπλανή του καμήλα.
• Αχ, την κακομοίρα! έκανε αυτή. Δεν τα ξέρεις;
• Όχι, έπαθε τίποτα;
• Έπαθε και μεγάλο κακό μάλιστα. Ο αφεντικός της την είδε πως ήταν κουτσή και δεν μπορούσε να περπατήσει και την άφησε πίσω μας. Θα χαθεί η κακομοίρα χωρίς φαΐ και νερό.
• Δυστυχία μου! συλλογίστηκε τότε το καμηλάκι, τι κόντεψα να πάθω! Καλά που ο αφεντικός μου δε με πρόσεξε που κούτσαινα, αλ­λιώς μπορεί να μ’ άφηνε και μένα να χαθώ στην ερημιά.

Κι άρχισε να περπατάει χωρίς να κουτσαίνει. Γιατί βρήκε πως ή­ταν καλύτερο να κουράζεται κι αυτό, σαν τις άλλες καμήλες, παρά να χανόταν ολότελα.

50 Νέα παραμύθια» Πιπίνας Τσιμικάλη

Εκδόσεις Αστήρ