Αφηγήσεις στο κανάλι μου στο Youtube

Οι ομαδικές αυτοθυσίες δεν είναι απλώς δραματικές σελίδες της ιστορίας μας. Είναι πυλώνες της συλλογικής μνήμης και παρακαταθήκες αξιών. Σε εποχές όπου η καθημερινότητα δοκιμάζει τις αρχές και τα ιδανικά μας, οι μορφές του Καψάλη, του Σαμουήλ, του Γιαμπουδάκη μας θυμίζουν πως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια έχουν τίμημα. Και πολλές φορές, αυτό το τίμημα είναι η ίδια η ζωή.

Οι γυναίκες αυτές δεν έδρασαν για να τις θαυμάσουμε. Δεν έψαχναν τη δόξα, ούτε την αναγνώριση. Πέθαναν για να εμπνεύσουν. Πέθαναν για να κρατήσουν την ψυχή τους ελεύθερη. Και το κατάφεραν.

Η Φαιά, ως μυθολογικό τέρας, δεν είναι απλώς ένα επικίνδυνο ζώο, αλλά μια συμβολική απεικόνιση αρχέγονων φόβων και προκλήσεων που πρέπει να ξεπεράσει ο άνθρωπος.

Οι 12 άθλοι του Ηρακλή δεν είναι απλώς μυθολογικές ιστορίες, αλλά βαθιά αλληγορικά διδάγματα για την ανθρώπινη εξέλιξη. Στη σύγχρονη εποχή, μπορούν να μας καθοδηγήσουν στην αυτογνωσία, στην υπέρβαση των εσωτερικών μας εμποδίων και στη δημιουργία μιας πιο ισορροπημένης και ουσιαστικής ζωής.

Ο μύθος της Ηρούς και του Λέανδρου είναι μια από τις πιο γνωστές και τραγικές ερωτικές ιστορίες της αρχαιότητας, γεμάτη συμβολισμούς για την αγάπη, την αυτοθυσία και το πεπρωμένο. Η υπόθεση του μύθου: Η Ηρώ ήταν ιέρεια της Αφροδίτης, η οποία ζούσε στον πύργο της στην...

Μέσα από μια σύγχρονη ψυχολογική σκοπιά, ο μύθος συνδέεται με το ένστικτο της αντίστασης στη θλίψη και την επιθυμία για συνέχιση της ζωής, ακόμη και μετά την ολοκληρωτική απώλεια. Η ένωση του ζευγαριού, αν και διαταράσσεται από το θάνατο, βρίσκει την απάντησή της στο επόμενο στάδιο της ζωής, μέσω της αναγέννησης και του συμβόλου της αναγνώρισης της δύναμης της φύσης και της ζωής.