Η ανάλυση των λαϊκών παραμυθιών υπό το πρίσμα του συλλογικού ασυνείδητου αποκαλύπτει τη διαχρονική τους αξία. Οι ιστορίες αυτές δεν είναι απλώς ψυχαγωγικά αφηγήματα, αλλά ισχυρά ψυχολογικά εργαλεία που βοηθούν στη διαμόρφωση της ταυτότητας, στη διαχείριση του άγχους και στην πορεία προς την αυτογνωσία. Είτε πρόκειται για τις απόψεις του Γιούνγκ, του Salome, του Μπουκάι ή του Μπέτελχαϊμ, ένα είναι σίγουρο: τα παραμύθια συνεχίζουν να λειτουργούν ως γέφυρες ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο, προσφέροντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να κατανοήσει βαθύτερα τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.






